Franks homepage
Nieuw op de site
Contact
Zoeken
English

voorplat van eerdere uitgave van 30 sonnetten vertaald door Decroos


Shakespeare:
Voorwoord
Bibliografie
Tekstverantwoording
Vertalingen
Bewerkingen
A Lover's Complaint
De sonnetvorm
Shakespeare-links

Vertalers:
Burgersdijk
Albert Verwey
J. Decroos
Boutens
Moulijn-Haitsma Mulier
Jan Campert
Hugo Claus


Tijdgenoten:
Edmund Spenser
John Donne


Statistieken/Privacy

97 (CVII)

Noch eigen vreeze noch der wereldziel
Profetisch droomen van wat leek aanstaande
Werkte uit dat mijner liefde pacht verviel
Wier eindtermijn ik reeds ophanden waande.

Verduisterd is de sterfelijke maan,
Rampspellers spotten zelf met hun visioenen,
’t Onzeekre breekt als zekerheid zich baan,
Vreê wil de olijven zonder eind doen groenen.

De dauw van dezen balsemzoeten tijd
Verkwikt mijn min; Dood is mijn knecht geworden:
Mijn schamel vers belooft me onsterflijkheid,
Dood zegeviere op stompe en stomme horden;

   En uw gedenksteen – in mijn dicht – blijft staan
   Wen ’s heerschers staf en bronzen graf vergaan.

Uit: J. Decroos, Shakespeare's Sonnetten, Kortrijk: Steenlandt, 1930.



Aanteekeningen:
Vers 5. Met de verduistering der sterfelijke maan is de dood van de koningin Elizabeth bedoeld (1603). Gedachtengang: Toen Elisabeth stierf heerschte groote onzekerheid in het land, de „wereldziel” en de ziel des dichters droomden van komend onheil, de dichter vreesde dat in de algemeene ramp ook zijn liefde zou ten onderen gaan. Doch al die vrees is thans ijdel gebleken, zij die onheil voorspelden lachen nu zelf om hun voorzeggingen, wat onzeker was (de troonbeklimming van Jacob I) is thans zekerheid geworden en het land kan een langdurigen vrede te gemoet zien. Ook de liefde des dichters bloeit schooner dan te voren, en, doordat zijn kunst thans gewaardeerd wordt en hij blijkbaar voor de eeuwigheid schrijft, zal in zijn verzen de heugenis van den beminde eeuwig leven.


Engelse tekst
   + nieuwe vertaling

oude spelling

Andere vertalingen:
Burgersdijk
Verwey
Jonk
Van der Krogt
De Roy van Zuydewijn
Hugo Claus


Inhoud
Inleiding
Venus/Adonis
Lofdicht

Digitaal boek

Sonnet 1
Sonnet 2
Sonnet 3
Sonnet 4
Sonnet 5
Sonnet 6
Sonnet 7
Sonnet 8
Sonnet 9
Sonnet 10
Sonnet 11
Sonnet 12
Sonnet 13
Sonnet 14
Sonnet 15
Sonnet 16
Sonnet 17
Sonnet 18
Sonnet 19
Sonnet 20
Sonnet 21
Sonnet 22
Sonnet 23
Sonnet 24
Sonnet 25
Sonnet 26
Sonnet 27
Sonnet 28
Sonnet 29
Sonnet 30
Sonnet 31
Sonnet 32
Sonnet 33
Sonnet 34
Sonnet 35
Sonnet 36
Sonnet 37
Sonnet 38
Sonnet 39
Sonnet 40
Sonnet 41
Sonnet 42
Sonnet 43
Sonnet 44
Sonnet 45
Sonnet 46
Sonnet 47
Sonnet 48
Sonnet 49
Sonnet 50
Sonnet 51
Sonnet 52
Sonnet 53
Sonnet 54
Sonnet 55
Sonnet 56
sonnet 57
Sonnet 58
Sonnet 59
Sonnet 60
Sonnet 61
Sonnet 62
Sonnet 63
Sonnet 64
Sonnet 65
Sonnet 66
Sonnet 67
Sonnet 68
Sonnet 69
Sonnet 70
Sonnet 71
Sonnet 72
Sonnet 73
Sonnet 74
Sonnet 75
Sonnet 76
Sonnet 77
Sonnet 78
Sonnet 79
Sonnet 80
sonnet 81
Sonnet 82
Sonnet 83
Sonnet 84
Sonnet 85
Sonnet 86
Sonnet 87
Sonnet 88
Sonnet 89
Sonnet 90
Sonnet 91
Sonnet 92
Sonnet 93
Sonnet 94
Sonnet 95
Sonnet 96
Sonnet 97
Sonnet 98
Sonnet 99
Sonnet 100
Sonnet 101
Sonnet 102
Sonnet 103
Sonnet 104
Sonnet 105
Sonnet 106
Sonnet 107
Sonnet 108
Sonnet 109
Sonnet 110
Sonnet 111
Sonnet 112
Sonnet 113
Sonnet 114
Sonnet 115
Sonnet 116
Sonnet 117
Sonnet 118
Sonnet 119
Sonnet 120
Sonnet 121
Sonnet 122
Sonnet 123
Sonnet 124
Sonnet 125
Sonnet 126
Sonnet 127
Sonnet 128
Sonnet 129
Sonnet 130
Sonnet 131
Sonnet 132
Sonnet 133
Sonnet 134
Sonnet 135
Sonnet 136
Sonnet 137
Sonnet 138
Sonnet 139
Sonnet 140
Sonnet 141
Sonnet 142
Sonnet 143
Sonnet 144
Sonnet 145
Sonnet 146
Sonnet 147
sonnet 148
Sonnet 149
Sonnet 150
Sonnet 151
Sonnet 152
Sonnet 153
Sonnet 154