Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Achtste sonnet

Hoe kan u, zelf muziek, muziek bedroeven?
Zoet met zoet oorloogt niet, schoon schoon bekoort.
Hoe mint gij dan en groet uw lief zoo stroeve,
Of geeft blij wellekom aan wat u stoort?
Als melodieuzer klanken eerlijke eenheid
In hunnen zuivren echt uw oor bezeert,
Zij laken slechts zachtzinnig uw alleenheid
Die u van uw bestemde plichten weert.
Geef acht hoe snaar tot snaar als minnaar nadert
En opgaat in haar wederzijdschen drang,
Gelukkig beeld van moeder, kind en vader,
Die samenstemmen tot éen zoeten zang,
   Een woordloos lied, veeltallig en toch éen,
   Dat tot u zingt: Gij eeneling blijkt geen.