Een Ierse oorlogsvlieger
voorziet zijn dood

Ik weet dat tussen wolken wijd
Mijn levenslot al is beslecht;
Ik haat niet tegen wie ik strijd,
Ik houd niet van voor wie ik vecht.
Kiltartan Cross, dat heb ik lief,
Kiltartan's volk, in armoe één,
Geen enkele slag doet hen verdriet
Of maakt hen blijer dan voorheen.
Ik werd door wet noch plicht gestuurd,
Geen volk, geen staatsman die mij vroeg,
Een zucht naar eenzaam avontuur
Is wat mij in de wolken joeg.
Ik wikte, woog, wat rest er mij?
Vergeefse adem; het was ook
Vergeefse adem vóór die tijd:
Bij zo'n bestaan past deze dood.