Shakespeares Sonnetten
vertaald door H. Moulijn-Haitsma Mulier

LI

Zoo draagt mijn liefde de beleediging
Van mijn traag paard, dat ver van u mij draagt:
Waarom zou ik mij haasten uit uw kring,
Totdat ik keer, heb ik geen haast gevraagd.
Dan vrees ik, dat mijn dier geen uitvlucht vindt,
Als langzaam schijnt zijn allersnelste vaart,
Al stuif ik voort, gedreven door den wind,
Ik zie geen spoed in een bevleugeld paard;
Dan blijft geen rijdier mijn verlangen bij,
Maar zet verlangen, vleuglend op mijn drift,
Niet d’eigenwil, hem aan tot wilde vaart
En dankbaar verontschuldigt hem mijn stift:
Halsstarrig talmde hij, daar hij begreep,
Want keerend rende hij, ook zonder zweep.