Albert Verwey
Van de liefde die vriendschap heet

30

Niet als de koopman, die zijn schatten heeft
In schepen, die op verre waatren zijn,
Of in de bocht van vreemde stranden: wijn
En specerij, wier geur het want doorzweeft:

Hij spelt het nieuwsblad, let op seinen, beeft
Voor weer en wind, is bang bij iedren schijn
Van slechten oogst en leeft in staêge pijn
Of hij wel ooit zijn grote winst beleeft: –

Niet zó ben ik rijk; want mijn schat ligt stil
In veilge haven, waar ik ze elken dag
Geniet en zonder vrees mijn rijkdom weet; –

Vol trots van ’t rijk-zijn, wetend dat geen wil
Van wind of zee mij deert of deren mag,
Die rijk ben zonder angst voor ’t arme leed.