Albert Verwey
Van de liefde die vriendschap heet

35

Zo keer ik weer tot u, die me alles zijt,
En leg mijn liefde, al wat ik heb en ben,
Opnieuw aan uwe voeten en beken
U ál mijn dwalingen en ál mijn strijd.

Ik toon u ál mijn zwakheid, – ik belijd
Hoe ’k in mijzelven mijne liefde schen
Haast iedren dag en mij gestaag ontwen
Aan u te denken, wien ’k ben toegewijd.

Zo keer ik eer tot u en nogmaals ding
Ik om uw liefde, al waar’ het duizend malen,
En vol van liefde wordt mijn rijk verhaal; –

Want al wie in der liefde wisseling
Niet zeventig maal zeven maal zal dwalen,
Ontvangt niet zeventig maal zeven maal.