Albert Verwey
Van de liefde die vriendschap heet

27

Zoals een gierigaard zijn lieven schat
Altijd op nieuw gaat zien en heel ’t huis sluit,
En goud en zilver stelt hij voor zich uit
En feest zijn oog aan wat zijn kast bevat –

En woelt zijn hand in ’t goud en wordt niet zat
Zijn oren te doen smaken ’t rijk geluid
Van ronde munt of klaar-kristallen fluit
Of fulpen stof, als geen vorstin bezat:

Zo kom ik steeds in stilte naar uw huis,
En aan uw rijkdom gaat mijn oog te gast,
En ’k hoor uw woorden, vol van rijken geest.

En mijn gedachten maken een zoet feest
Van ’t zien van de uwe en worden staag verrast
Door teêren ernst en zoet geplaag kwansuis.