Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Tiende sonnet

Schaamrood ontken dat ge iemand hartbevriend zijt,
Gij zelf zoo zorgloos in zulk lijfsgevaar.
Geef reê toe dat bij velen gij bemind zijt,
Maar dat gij niemand mint, is zonneklaar.
Want gij zijt zoo vol van moordzinngen haat,
Dat gij van zelfbelaging nimmer rust,
Moedwillig dat schoon dak vervallen laat,
Waarvan ’t herstel moest zijn uw hoogste lust.
O wijzg uw zin, dat ik het mag mijn meening!
Hoort haat schooner behuisd dan teedre min?
Minlijk en minzaam wees als uw verschijning,
Of minstens minzaam blijk tot uw gewin:
   Uit liefde om mij schep u een ander u,
   Dat schoonheid voortbesta in u of uw’.