Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Tweeënvijftigste sonnet

Als rijkaard ben ’k, wiens sleutel naar zijn gril
Hem voor zijn heimelijken schat kan zetten,
Dien hij niet ieder uur bespieden wil
Om niet de spits van ’t schaars genot te ontwetten.
Daarom zijn feesten zoo voornaam en rijk,
Daar ’t zeldne keeren in den jaargang staat
Zoo ijl gezet als steenen kostelijk
of hoofdjuweelen in het halssieraad.
De tijd die me u onthoudt, is als mijn schrijn,
De kist die ’t statiekleed verstoken houdt,
Dat éen hoog uur mag hoog gezegend zijn,
Als zijn gevangen praal zich nieuw ontvouwt.
   Gezegend gij wiens kostbaarheid mij vult
   Met trotsch bezit of met hoops rijk geduld.