Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Elfde sonnet

Snel als gij minderwordt, wast gij van meet
In een der uwe’ uit wat gij prijs wilt geven,
En dat pril bloed dat ge in uw jeugd besteedt,
Telt straks voor ’t uwe als jeugd u zal begeven.
Hierin woont wijsheid, schoonheid en bestendgen;
Daarbuiten waanzins oud verkleumd verval:
Als elk zóo dacht, de tijden gingen endgen,
In zestig jaar verliep de weerld en al.
Ruw, vormloos, lomp vergaan laat zonder keer,
Al wat natuur niet schiep tot menigvuldgen!
Zie, wien zij best bedacht, schonk zij te meer,
Een milde gift in mildheid slechts te huldgen.
   Zij sneed u tot haar zegel om ’t verbreid
   Te zien in afdruk, niet ten dood gewijd.