Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Zeventiende sonnet

Wie zal mijn vers gelooven mettertijd,
Als ’t van uw hoogste deugden stond vervuld?
Toch, God weet, maar een zerk is ’t, die belijdt
Niet half uw deugden, en uw leven hult.
Kon ’k uwer oogen schoon met woorden dekken,
In maten nieuw al uw bekoor’ngen meten,
‘Die dichter liegt,’ zeî komende eeuw, ‘geen trekken
Zóo hemelsch heeft ooit aardsch gelaat bezeten.’
Dan hoonde men mijn tijdvergeelde blaên,
Oudjes die waar en onwaar praten moeten;
Uw eerlijk recht gold voor eens dichters waan,
Een uitdentijdsch liedje op ontrekte voeten:
   Maar als een kind van u leefde op dien tijd,
   Dubbel, in hem en in mijn rijm, deed gij ’t.