Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Tweeëndertigste sonnet

Als mijn vervulden dag gij overleeft,
Wen dorper Dood mijn vleesch tot stof zal richten;
En bij geval nog eens uw aandacht geeft
Aan deze uw dood liefs onbeholpen dichten,
Leg hun naast beter rijper werk, en laat
Hen achterhaald zijn door een ieders pen,
Spaar ze om mijn liefde en niet om rijm en maat
Die meer gezegenden verduisterden.
Dan laat me in liefde zoo slechts zijn gedacht:
Was mijn vriends kunst gegroeid meê met den tijd,
Zijn liefde had ons dierder kroost gebracht
Om op te gaan in weidscher stoet gerijd:
   Doch nu hij stierf, en andren beter dichten,
   Zal ’k aan zijn liefde en aan hun stijl me stichten.