Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Vijfennegentigste sonnet

Hoe zoet en lieflijk gij de schande draagt,
Die als de worm binnen de geurge roos
Den schoonen bloemknop van uw naam beknaagt!
In wat bekoring bedt gij zonden voos!
Die tong die uwer dagen doen bediedt
En hun vertier besmaalt met vuig verwijt,
Moet lakend prijzen of zij wil of niet:
De klank van uwen naam uw opspraak wijdt.
O, in wat hooge huizing zijn beland
De ondeugden die u kozen tot een woon,
Waar schoonheids sluier elken smet bespant,
En al wat oogen zien verkeert in schoon!
   Dit ruime voorrecht, dierste, neem in acht:
   De hardste sneê misbruikt verliest haar kracht.