Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Zesentwintigste sonnet

Heer van mijn liefde, aan wien mijn leenmansplicht
Hecht is verknocht om uw onschatbren prijs,
Tot u dit schriftelijk gezantschap ’k richt
Dat ’k hulde u, niet dat ’k u mijn geest bewijz’:
Hulde zoo groot als geest zoo arm niet toonbaar
In woorden kleeden kan, maar hoopt in stilt
Dat gunstrijk gij haar naaktheid acht verschoonbaar
En in uw ziels gedachte opnemen wilt;
Tot een of andre ster die stiert mijn gangen,
Genadig op mij wijst met schoonen schijn,
Mijn schamel dingen met haar glans omhange
Dat het uw zoete aandacht mag waardig zijn:
   Dan mag ik durven roemen wat gij mij zij;
   Vóordien niet wagen mij in uw nabijheid.