Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Derde sonnet

Zie in uw spiegel, maan het daar verrezen
Gelaat: ’t is nu tijd, dat ’t een nieuw formeere.
Als gij niet thans herschept zijn dauwfrisch wezen,
’t Waar’ werelds hoop, een moeders zegen weren.
Waar maagd zoo schoon, wier ongeploegde schoot
Uw landmanschap en akkerwerk versmaadt?
Of hij zoo dwaas, dat hij in zelfzuchts dood
Het graf wil worden van zijn levend zaad?
Uw moeders spiegel zijt ge: in u weêrom
Roept zij de Aprilmaand harer lieflijkheid.
Zoo ziet door venstren van uw ouderdom,
Trots rimpels, straks gij deze’ uw gouden tijd.
   Maar leeft gij zonderdat ge u heugnis teelt,
   Vereenzaamd sterf, en met u sterft uw beeld.