Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Honderdnegende sonnet

O nooit spreek van mijn hart als valsch, al leek
Zijn vlam door mijn afwezigheid bepaald.
’k Liet even licht mezelven in den steek
Als mijn ziels ziel die in u ademhaalt:
Hier-is mijn liefdes thuis, en doolde ik wijd,
Als van gezette reis keer ik ter steê,
op tijd, en niet veranderd met den tijd:
Het water dat mij schoonwascht, draag ik meê.
Of beurtlings koning waren in mijn borst
Al zwakheên die beleegren vleesch en bloed,
Denk mij niet zoo verdorven dat ik dorst
Voor niets prijsgeven uw oneindig goed;
   Voor niets toch reken ik dit ruim heelal
   Naast u, mijn roos: gij zijt daarin mijn al.