Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Dertigste sonnet

Als voor zoet zwijgender gedachten zitting
Ik de herinnring oproep aan ’t verleên,
Bezucht ’k als onbereikt nu dat, dan dit ding,
En met oud wee om tijd verspild ik steen.
Dan baad ik oog dat van geen schreien weet,
Om kostbre vrienden in doods nacht ontheugd,
En ween weêr liefdes lang verjaarde leed,
En klaag me arm om verloren oogenvreugd.
Dan treur ik oude treurenis weêrom,
En reken moeizaam na, leedpost aan -post,
Van eergeklaagd geklag de droeve som
Die ’k nieuw betaal alsof nooit ingelost.
   Maar als ik, dierste, aan u denk onderhand,
   Is al verlies vergoed, al leed aan kant.