Shakespeares Sonnetten
in de vertaling van P.C. Boutens

Zevenentwintigste sonnet

Van zwoegen op, haast ik nij naar mijn bed
Om leden trekkensmoê met slaap te sterken ;
Maar dan begint in ’t hoofd me een reis die zet
Mijn geest te werk, nu ’t lichaam rust van werken:
Dan trekken mijn gedachten uit mijn vert
Devoten pelgrimstocht naar u en houden
Mijn slaapbezwaarde oogleden opgesperd
op ’t starre donker dat de blinden schouwen;
Alleen schept voor mijn uitzichtloos gezicht
Ziende verbeelding u in schaduwstaat,
Die, als juweel aan spookge nacht gehecht,
Haar zwart schoon straalt en frisch haar oud gelaat:
   Zoo vindt bij nacht mijn geest, bij dag mijn leden
   Om u en om mijzelf geen rust of vrede.