De sonnetten van Shakespeare

11

As fast as thou shalt wane so fast thou grow'st,
In one of thine, from that which thou departest,
And that fresh blood which youngly thou bestow'st,
Thou mayst call thine, when thou from youth convertest.
Herein lives wisdom, beauty, and increase,
Without this folly, age, and cold decay.
If all were minded so, the times should cease
And threescore year would make the world away.
Let those whom nature hath not made for store,
Harsh, featureless, and rude, barrenly perish.
Look whom she best endowed: she gave thee more,
Which bounteous gift thou shouldst in bounty cherish.
   She carved thee for her seal, and meant thereby
   Thou shouldst print more, not let that copy die.

Zo snel je slinkt, zo snel zul jij weer wassen
In één van jou, uit wat je achterlaat.
Je geeft je jong jong bloed om op te passen
En bent weer jong, terwijl je jeugd vergaat.
Want wijsheid, aanwas, pracht berusten hier,
Daarbuiten dwaasheid, ouderdom, het graf.
De tijd loopt op een eind op jouw manier,
Dan gaat op aard' het aardige eraf.
Wie de natuur toch niet voor aanwas maakt,
Mag lelijk, lomp en kinderloos vergaan;
Maar wie het meeste krijgt, wordt vervolmaakt:
Wend jij dan ook die rijkdom kwistig aan.
   Als zegel der natuur dien jij te leven,
   Om steeds een afdruk jouw cachet te geven.

vertaling: Erik Honders, 2007

Zo snel je afneemt, zul je ook weer groeien
In één van jou, ontsprongen aan jouw stam.
Het verse bloed, dat je opnieuw doet bloeien,
Draagt dan jouw naam, al ben jij oud en stram.
Hierin ligt wijsheid, schoonheid, overvloed,
Waar buiten dwaasheid, ouderdom, verval is.
Dacht ieder zo, dan deed dat tijd geen goed.
Met zestig jaar was er een eind aan alles.
Laat wie natuur niet schiep voor nageslacht
Maar wreed, vervelend, vruchteloos vergaan.
Maar wie zij met het beste heeft bedacht,
Neemt dat goede geschenk goedgunstig aan.
   Jij kreeg haar stempel, en nu is het zaak
   Dat jij daarmee afdruk na afdruk maakt.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar