De sonnetten van Shakespeare

26

Lord of my love, to whom in vassalage
Thy merit hath my duty strongly knit,
To thee I send this written embassage
To witness duty, not to show my wit.
Duty so great, which wit so poor as mine
May make seem bare, in wanting words to show it;
But that I hope some good conceit of thine
In thy soul's thought (all naked) will bestow it,
Till whatsoever star that guides my moving,
Points on me graciously with fair aspect,
And puts apparel on my tattered loving,
To show me worthy of thy sweet respect.
   Then may I dare to boast how I do love thee;
   Till then, not show my head where thou mayst prove me.

Gebieder van mijn trouw, mijn knechtenplicht
Heeft mij aan uw verdiensten sterk verbonden;
Uit plichtsbesef schrijf ik u dit bericht,
Dat ik niet om te pronken heb verzonden.
Een plicht zo groot dat mijn geringe kunst
Haar, moeizaam formulerend, kaal zou tonen,
Als ik niet hoopte dat zij door uw gunst
Naakt als ze is tóch in uw hart mocht wonen;
Tot een of andere ster die mij bestiert
Mij gunstig met haar hemels licht zal raken,
En mijn gehavend liefdeskleed versiert,
Wat mij uw zoete achting waard zal maken.
   Dan durf ik trots mijn liefde te belijden;
   Tot dan moet ik uw keurend oog vermijden.

vertaling: Erik Honders, 2010

O lieve Heer. Ik ken uw openbaring.
Ik ben uw dienaar. U stelt last en duur.
Ik zend u deze schriftelijke verklaring:
'Opdracht akkoord.' Maar 'k mis het heilig vuur.
Een taak zo groot, zo weinig motivatie.
Ik sta hier ongekleed, geen woord voorhanden.
Geef me een goede raad, uw inspiratie,
Die in mijn ziel een vlammetje doet branden,
Tot dat een ster wordt, die mijn aardse rondgang
Genadig voor me uitzet met zijn glans.
Mijn nietszeggende liefde groeit in omvang.
Op uw waardering krijg ik toch een kans.
   'Ik houd van u.' Mijn branie spat eraf dan.
   Maar tot die tijd houd ik nog even afstand.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar