De sonnetten van Shakespeare

32

If thou survive my well-contented day,
When that churl death my bones with dust shall cover
And shalt by fortune once more re-survey
These poor rude lines of thy deceased lover,
Compare them with the bett'ring of the time,
And though they be outstripped by every pen,
Reserve them for my love, not for their rhyme,
Exceeded by the height of happier men.
O then vouchsafe me but this loving thought:
'Had my friend's Muse grown with this growing age,
A dearer birth than this his love had brought
To march in ranks of better equipage.
   But since he died and poets better prove,
   Theirs for their style I'll read, his for his love.'

Als jij nog leeft als ik ben uitgediend,
En Dood mijn botten lomp met grond bedekt,
En jij bij toeval van je dode vriend
Dit pover kreupelrijm weer herontdekt,
Plaats dat dan naast een beter tijdsgewricht,
En ook al pent eenieder mij voorbij,
Behoud als liefdesblijk – niet voor 't gedicht! –
Wat wijkt voor hun potenter schrijfgerei.
O, gun uit liefde mij dan één gedachte:
'Was zijn talent volgroeid in déze tijden
Dan was de vader van die vrucht bij machte
Om met de besten mee voorop te schrijden.
   Maar hij is dood, en minder hoog gerezen:
   'k Zal hen voor stijl en hem voor liefde lezen.'

vertaling: Erik Honders, 2010

Leef jij nog op de al verwachte dag
Dat ik de dood, die vrek, mijzelf moet geven,
En als jij bij geval herlezen mag
Wat jouw gestorven minnaar heeft geschreven,
Zet dat dan af tegen de nieuwe tijd.
Al wordt het door eenieder nu verbeterd,
Waardeer de liefde, niet de kwaliteit.
Die werd al overtroffen en jij weet het.
Geef dat je dan in liefde kunt herleven:
'Was mijn vriend's muze met hem mee gegroeid
Dan zou zijn liefde kostbaarheden geven
Die zouden meedoen met het best dat bloeit.
   Hij stierf, zij hebben meesterschap bewezen.
   'k Zal hen om stijl, maar hem om liefde lezen.'

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar