De sonnetten van Shakespeare

136

If thy soul check thee that I come so near,
Swear to thy blind soul that I was thy 'Will',
And will thy soul knows is admitted there,
Thus far for love, my love-suit sweet fulfil.
'Will' will fulfil the treasure of thy love,
Ay, fill it full with wills, and my will one,
In things of great receipt with case we prove,
Among a number one is reckoned none.
Then in the number let me pass untold,
Though in thy store's account I one must be,
For nothing hold me, so it please thee hold
That nothing me, a something sweet to thee.
   Make but my name thy love, and love that still,
   And then thou lov'st me for my name is Will.

Kom ik nabij, heb je dat in de gaten,
Bezweer je blinde ziel: 'Willem klopt aan.'
Willem, zo weet je ziel, mag toegelaten
Om liefde, mijn pleidooi lijkt aan te slaan.
Willem vervult de schatkist van je liefde,
Vervult hem naar je wil, met mijn wil één.
Als volle magazijnen je gerieven
Telt men onder getallen één als geen.
Zo kom ik ongeteld toch dichterbij;
'k Word meegerekend in je inventaris.
Houd me voor niets. Maar als je wilt houd jij
Mij vast, omdat voor jou mijn niets iets waard is.
   Richt op mijn naam je liefde, en erken:
   Je houdt van me, omdat ik Willem ben.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar