De sonnetten van Shakespeare

23

As an unperfect actor on the stage
Who with his fear is put beside his part,
Or some fierce thing replete with too much rage
Whose strength's abundance weakens his own heart,
So I for fear of trust, forget to say
The perfect ceremony of love's rite,
And in mine own love's strength seem to decay,
O'ercharged with burthen of mine own love's might.
O let my looks be then the eloquence
And dumb presagers of my speaking breast,
Who plead for love and look for recompense
More than that tongue that more hath more expressed.
   O learn to read what silent love hath writ,
   To hear with eyes belongs to love's fine wit.

Als onvolleerd acteur die zich vergist,
Door plankenkoorts van al zijn tekst beroofd,
Als spits voor open doel die toch nog mist,
Door hete gretigheid een kool gestoofd;
Zo hakkel ik door 't liefdesritueel,
En klap, door weinig zelfvertrouwen, dicht,
De macht der liefde grijpt me bij de keel,
Terwijl ik voor de last der liefde zwicht.
Lees daarom wat ik stemloos naar je sein,
Discrete boden van 't gemoed dat spreekt
En smeekt om liefde, en beloond wil zijn,
Meer dan die tong die glad de passie preekt.
   Kijk wat hier staat! Van liefde de proloog,
   Waar liefde stom is, helpt een luist'rend oog.

vertaling: Erik Honders, 2007

Een matige acteur op het toneel,
Door plankenkoorts de tekst volledig kwijt,
Of een wild dier, woede wordt hem te veel,
Zijn kracht dan niet meer door zijn hart geleid,
Zo kan ik, angstig, niet de woorden zeggen
Die horen bij het liefdesritueel
En lijkt mijn liefdes kracht het af te leggen;
Te overladen en te rijk bedeeld.
Laten mijn blikken maar veelzeggend blijken,
Stomme profeten zijn ze van mijn spraak.
Wil jij in liefde naar me blijven kijken?
Meer dan mijn tong vervullen ze hun taak.
   Leer wat de liefde stil beschrijft te lezen.
   Want horen met je oog is liefdes wezen.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar