De sonnetten van Shakespeare

87

Farewell! thou art too dear for my possessing,
And like enough thou know'st thy estimate;
The charter of thy worth gives thee releasing,
My bonds in thee are all determinate.
For how do I hold thee but by thy granting,
And for that riches where is my deserving?
The cause of this fair gift in me is wanting,
And so my patent back again is swerving.
Thy self thou gav'st, thy own worth then not knowing,
Or me to whom thou gav'st it, else mistaking;
So thy great gift upon misprision growing,
Comes home again, on better judgement making.
   Thus have I had thee as a dream doth flatter,
   In sleep a king, but waking no such matter.

Vaarwel! Je komt me veel te duur te staan.
Jij weet toch wat het kost om jou te kopen?
Je rang geeft jou een vrijbrief weg te gaan,
Daar al mijn claims op jou niet verder lopen.
Hoe kan ik houden die zich niet wilt schenken?
En waar zou ik die schat wél aan verdienen?
Voor dit geschenk kan ik géén grond bedenken;
't Is tijd mijn recht op jou weer in te dienen.
Je gaf jezelf, je stand toen niet beseffend,
Of mij, die je het gaf, verkeerd waarderend;
Die grote gift, een misverstand betreffend,
Wil jij terug, nu grondiger taxerend.
   Je was van mij! Een koningsdroom die streelde,
   Tot ik ontwakend deze kroon verspeelde.

vertaling: Erik Honders, 2007

Vaarwel! Je prijs is veel te hoog voor mij.
Jij weet waarvoor je nu wordt getaxeerd.
Dit voorrecht van je waarde maakt je vrij.
Mijn aanspraken vervallen zonder meer.
Alleen als jij dat wilt houd ik je zo.
Niets aan jouw rijkdommen is mijn prestatie.
Ik zie helaas geen grond voor een cadeau.
Ik geef mijn recht terug in de roulatie.
Jij gaf je, zelf niet met je prijs bekend,
Of je zag mij voor iemand anders aan.
Jouw groot geschenk, wat groeide het fervent,
Is herberekend en naar huis gegaan.
   Zo had ik jou, al was het in mijn dromen.
   Een koning, tot de ochtend was gekomen.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Vaarwel dan, mij ben jij te hoog gegrepen,
Je hebt je hoge koers goed ingeschat.
Je vrijheid, met je waarde inbegrepen,
Maakt waard'loos de aandelen die ik in jou had.
Wat ik bezat, jij was 't die 't aan me afstond,
En waaraan verdien ik zulk een rijkdom ?
Zo'n gulle gift is voor mij ongegrond,
En zo keren mijn claims op jou weerom.
Je gaf jezelf, de ontvanger te hoog prijzend,
Of niet op de hoogte van je eigen prijs;
Je gift, door misverstand in waarde rijzend,
Keert terug naar de gever, die ik gelukkig prijs.
   Ik heb jou gehad als een droom, heel even,
   Slapend een koning, platzak in het leven.

vertaling: Robert Laterveer, 2006