De sonnetten van Shakespeare

151

Love is too young to know what conscience is,
Yet who knows not conscience is born of love?
Then, gentle cheater, urge not my amiss,
Lest guilty of my faults thy sweet self prove.
For thou betraying me, I do betray
My nobler part to my gross body's treason,
My soul doth tell my body that he may,
Triumph in love, flesh stays no farther reason,
But rising at thy name doth point out thee,
As his triumphant prize, proud of this pride,
He is contented thy poor drudge to be,
To stand in thy affairs, fall by thy side.
   No want of conscience hold it that I call
   Her love, for whose dear love I rise and fall.

De liefde is te jong zich te bezinnen,
Al prikkelt zij de zinnen nog zo fijn;
Tracht mij, lief diefje, niet voor jou te winnen,
Om van mijn zonden niet de schuld te zijn.
Want als je mij verleidt, verlink ík weer
Mijn eergevoel aan mijn opstandigheid;
Mijn hoofd zegt tot mijn lijf, "Kom in 't geweer,
Je schot treft doel!" Het vlees verkwist geen tijd,
Maar rijst al bij je naam en wijst je aan
Als eerste prijs. Geschikt nu voor het heien,
Gaat metterdaad en slaafs hij palen slaan
Voor jou, om dan naast jou zich neer te vlijen.
   Gewetenloos? Wie staat, door haar bepaald,
   Voor paal voor 't lief voor wie hij rijst en daalt?

vertaling: Erik Honders, 2008

Liefde is jong, en weet van geen geweten –
Geweten, toch als liefdes kind bekend.
Wil daarom, stout lief, mijn fouten vergeten,
Want mijn zonden tonen wat je zelf bent.
Waar jij mij ontrouw bent, pleeg ik ontrouw
Aan mijn ego, verraden met mijn id:
Mijn hoofd wijst mijn liederlijk lijf getrouw
Op waar er een kans tot scoren in zit;
Vlees, doof voor rede, rijst op bij jouw naam,
Wijst vol trots op jou zijn prijs, volmaakt blij,
Volstaat met zwoegen voor jou, heel bekwaam
Klaar te staan en te vallen aan jouw zij.
   't Is klaar dat ik haar "liefste" noemen zal,
   Daar naar haar gelieven ik rijs en val.

vertaling: Robert Laterveer, 2006

Liefde, zo jong, weet niet van een geweten.
Al komt geweten uit de liefde voort.
Dus, stiekemerd, vergeven en vergeten.
Jij deelt het wangedrag dat bij me hoort.
Omdat jij me verraadt, laat ik mijn geest,
Mijn goede, door mijn aardse deel verraden.
Mijn ziel verleent permissie aan mijn vlees:
Ga voor de winst in liefde, kom tot daden!
Hij noemt je naam en komt meteen naar boven.
Jij bent de zegeprijs waar hij op mikt.
't Voldoet hem om zich voor je uit te sloven,
Hij doet jou dienst en valt als het jou schikt.
   Ik noem haar toch mijn liefste, zonder weerga.
   Haar liefde doet me immers op- en neergaan.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar