De sonnetten van Shakespeare

71

No longer mourn for me when I am dead
Than you shall hear the surly sullen bell
Give warning to the world that I am fled
From this vile world with vilest worms to dwell.
Nay, if you read this line, remember not
The hand that writ it, for I love you so
That I in your sweet thoughts would be forgot
If thinking on me then should make you woe.
O if (I say) you look upon this verse
When I (perhaps) compounded am with clay,
Do not so much as my poor name rehearse,
But let your love even with my life decay.
   Lest the wise world should look into your moan
   And mock you with me after I am gone.

Rouw na mijn dood om mij niet langer meer
Dan je de doffe doodsklok bars hoort slaan,
Zodat de wereld weet dat ik verteer
Als wormenmaal, want kort is ons bestaan.
Welnee, vergeet de dichtershand wanneer
Je deze regel leest. Zoveel van jou
Hou ik dat ik vergetelheid begeer
Als aan mij denken jou straks pijn doen zou.
O! Als, zeg ik, je oog valt op dit lied –
Ik ben misschien al door de grond gegaan –
Herhaal dan zelfs mijn holle naam maar niet,
Maar laat je liefde met mijn zijn vergaan;
   Opdat men niet je klaagzang zou begapen,
   En jou met mij bespot na mijn ontslapen.

vertaling: Erik Honders, 2007

Rouw toch niet langer als ik dood zal zijn
Dan dat je diep de doodsklok nog hoort slaan
Die tot de wereld spreekt over mijn eind:
De worm ontfermt zich over mijn bestaan.
Nee, lees je dit, herinner je maar niet
Wie het ooit schreef. Ik hou van jou, maar weet:
Geeft dat je aan me denken zult verdriet,
Dan is het beter dat je me vergeet.
O als je, zeg ik, kijkt naar deze woorden,
Als ik, wie weet, al één ben met de klei,
Laat dan mijn arme naam niet eens meer horen
Maar laat je liefde ondergaan met mij.
   Want hoort de wijze wereld jou zo klagen,
   Dan blijft ze na mijn dood jou daarmee plagen.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Ach, laat wanneer ik sterf om mij geen traan,
als doodsklokken hun norse tonen vormen,
ter waarschuwing dat ik ben heengegaan
en 's werelds vuil verruil voor dat der wormen.
Nee, als je deze regels leest, vergeet
mij die ze schreef, ik houd te veel van jou.
Liever dat niets meer aan mij denken deed,
dan dat je denkt aan mij en treurt in rouw.
O als je, zeg ik, deze woorden leest
en ik de weg van alle vlees moet gaan,
doe of mijn naam er nimmer is geweest
en laat je liefde met mijzelf vergaan.
   Opdat de wereldwijsheid je niet hoont
   om mij en om de treurnis die je toont.

vertaling: Harmen Holwerda, 2013

Commentaar