De sonnetten van Shakespeare

103

Alack what poverty my muse brings forth,
That having such a scope to show her pride,
The argument all bare is of more worth
Than when it hath my added praise beside.
O blame me not if I no more can write!
Look in your glass and there appears a face
That over-goes my blunt invention quite,
Dulling my lines and doing me disgrace.
Were it not sinful then, striving to mend,
To mar the subject that before was well?
For to no other pass my verses tend
Than of your graces and your gifts to tell.
   And more, much more than in my verse can sit,
   Your own glass shows you, when you look in it.

Hè bah! De derrie die mijn Muze baarde,
Terwijl ze kans had glanzend uit te pakken!
Mijn onderwerp tout sec heeft veel meer waarde
Dan in de sier waar ik mee aan kom kakken.
Ik trek mijn keutel in, ik moet wel zwijgen –
Kijk in de spiegel je gezicht eens aan:
Het zal mijn verzen altijd overstijgen,
Mij constiperen en mij af doen gaan.
Is het niet zonde als bij 't decoreren
Iets wat eerst heel was juist in stukken breekt?
Zo moet ik wat ik neerleg ook typeren,
Daar 't slechts van jouw talent en charme spreekt.
   En meer, veel meer dan in mijn verzen speelt
   Wordt uitgedrukt in jouw gespiegeld beeld.

vertaling: Erik Honders, 2008

't Is armoe, wat mijn Muze heeft gedicht.
Er is zoveel waarop ze trots kan zijn.
De waarde van haar onderwerp op zich
Is groter dan mijn toegevoegde rijm.
Verwijt me niet, dat ik niet meer kan schrijven.
Kijk in de spiegel, kijk naar wie je ziet.
Mijn inspiratie kan niet overdrijven;
Mijn saaie dichtkunst vangt jou immers niet.
Wat is het zonde als redactiewerk
Het onderwerp ontdoet van kwaliteit.
Ik maak me maar met één bedoeling sterk:
Van wat jij geeft vertel ik met beleid.
   En meer, veel meer dan uit mijn vers kan blijken,
   Toont jou je spiegel, door erin te kijken.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar