De sonnetten van Shakespeare

110

Alas 'tis true, I have gone here and there,
And made my self a motley to the view,
Gored mine own thoughts, sold cheap what is most dear,
Made old offences of affections new.
Most true it is, that I have looked on truth
Askance and strangely. But by all above,
These blenches gave my heart another youth,
And worse essays proved thee my best of love.
Now all is done, have what shall have no end,
Mine appetite I never more will grind
On newer proof, to try an older friend,
A god in love, to whom I am confined.
   Then give me welcome, next my heaven the best,
   Even to thy pure and most most loving breast.

Het klopt, helaas, ik heb het nagejaagd,
Mezelf tot nar gemaakt in 's mensenogen,
Wat dierbaar was verpatst, mijn geest verlaagd,
Uit liefde als vanouds opnieuw bedrogen.
Hautain, afstandelijk bezag ik deugd,
Ook dat is waar. Maar God getuigt voor mij,
Die zoektocht gaf mijn hart een nieuwe jeugd,
Want winnaar van de minnaartest ben jij.
Neem, dit ten eind, dat wat nooit zal verfletsen,
Want nooit meer scherp ik zo mijn lustverlangen,
Door 'n oude vriend met proeven weer te kwetsen,
Jij, god der liefde, houdt me nu gevangen.
   Dus, hemel hier op aard, wees toch gastvrij,
   Bied nu je zuiver hart vol liefde mij.

vertaling: Erik Honders, 2008

Helaas, 't is waar, 'k ben hier en daar gegaan,
Met vreemd volk heb ik de zot uitgehangen,
Mijn diepste hart een clownsneus voorgedaan,
Met nieuwe scharrels oude zond'n hervangen.
Heel waar is het dat ik naar de waarheid
Met scheve en schele ogen keek, maar kijk,
Dat vertier gaf mijn hart verzet voor 'n tijd,
Verkeerde proeven gaven jou gelijk.
Dat al ten eind, neem wat geen einde kent;
Nooit meer hoef ik mijn verlangen gescherpt
Op jong bewijs, de oude vriend die jij bent
Beproefd, liefdesgod die mij onderwerpt.
   Wil m'aan je meesterlijke borst 'n thuis geven,
   Jij meest meest ware liefde van mijn leven !

vertaling: Robert Laterveer, 2006

Helaas, 't is waar, ik was flink op de loop,
Ik speelde me als pias in de kijker,
Bezoedelde mijn geest, hield uitverkoop,
Verviel verliefd in oude wanpraktijken.
De waarheid is, ik was op zoek naar deugd,
Verdraaid, wellicht bizar. Hemeltjelief,
Dit zwerven gaf mijn hart een nieuwe jeugd.
Na al het tobben bleek jij favoriet.
Dus is het klaar, neem wat geen einde neemt.
Ik hoef mijn zinnen niet meer aan te zetten
Tot nieuw bewijs, ga van mijn vriend niet vreemd,
Die god van liefde is. Ik dien zijn wetten.
   Open je armen, druk me aan je borst,
   Omdat ik naar jouw lieve liefde dorst.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar