De sonnetten van Shakespeare

116

Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds
Or bends with the remover to remove.
O no, it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wand'ring bark,
Whose worth's unknown, although his height be taken.
Love's not Time's fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle's compass come.
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
    If this be error and upon me proved,
    I never writ, nor no man ever loved.

Een echtverbond van wie oprecht bemint
Kent geen belet. Die liefde is niet echt
Die omslaat als ze een verandering vindt
Of die tegen verwijdering niet vecht.
Liefde is een baken, waait met geen wind mee,
Zoals ze roerloos elke storm beziet
Is ze de Poolster van elk schip op zee,
Haar hoogte welbekend, haar waarde niet.
Tijd is haar niet de baas, al maait zijn zeis
De blos der jeugd die op de wangen lag.
Echt 'houden van' bezwijkt niet voor de tijd
Maar houdt fier stand tot aan de Jongste Dag.
   Wie ooit het tegendeel bewezen vindt,
   Zegt: geen mens heeft een ander ooit bemind.

vertaling: Frank Lekens, 2006

Ik duld als trouw oprechte zielen bindt
Geen hindernissen. Liefde is geen liefde
Die omslaat als ze omslag ondervindt,
Of splijt nadat verwijdering haar kliefde.
O nee! Ze is een baken, steeds in zicht,
Ziet stormweer aan, maar heeft ervan geen weet,
Een ster waarop elk dwalend schip zich richt,
Waar men de stand, maar niet de zin van meet.
Ze is geen nar des tijds, al wijkt de gloed
Van mond en wangen voor zijn sikkelslag:
Ze blijft, waar vluchtigheid zich verder spoedt,
Volhardend zelfs tot aan de laatste dag.
   Zie ik het fout en wordt mij dit verklaard,
   Dan schreef ik nooit, had niemand lief op aard.

vertaling: Erik Honders, 2009

Wanneer verwante geesten willen trouwen,
Kom dan niet met bezwaren. Liefde is
Niets waard als je niet aan haar vast kunt houden,
Als ze zich plooit, gemist wordt bij gemis.
Nee, liefde is een baken in de tijd,
Weerstaat de storm en blijft steeds onbewogen.
Een schip in nood wordt door haar ster geleid.
Men kent haar waarde niet, maar schiet haar hoogte.
Tijds dwaas is liefde niet, ook al verbleken
Lippen en wangen op zijn sikkelslag.
Liefde verandert niet met uren, weken,
Zij houdt het vol tot op de jongste dag.
   Is dit onjuist? Bewijs het alsjeblieft.
   Dan schreef ik nooit en had geen mens ooit lief.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Laat mij het huwelijk van zielen trouw
Geen hinder toestaan, liefde is liefde niet
Die door een kentering zelf kenteren zou,
Of door de ruimer zich ooit ruimen liet.
 
O neen! Het is een baken dat steeds staat,
En stormen ziend, van wijken nooit wil weten;
De ster voor elke bark die zwerven gaat,
Peilloos, hoewel zijn hoogte wordt gemeten.
 
De dwaas der Tijd is liefde niet, hoewel
Zijn zeis de rozenwang bereiken mag;
Maar liefde ontsnapt aan zijn kortstondig spel,
En houdt het uit zelfs tot de oordeelsdag.
 
Is dit onwaar en toont men mij dat aan,
Dan schreef ik niets, heeft liefde ook nooit bestaan.

vertaling: C.W. Schoneveld, 2010

Ik laat niets de bond van zielsverwanten
deren. Ware Liefde verandert niet,
zelfs niet bij verandering van kanten
en verdwijnt niet door scheiding of verdriet.

Zo is zij een vast baken in de baan
van elke storm, zonder ooit te beven,
en voor elk zwalkend schip de ster waaraan
hoogte, maar geen waarde is te geven.

Liefde is geen tijdelijke dwaasheid:
al zal Tijd de jeugdigheid gauw vellen,
Liefde doorstaat die ongelijke strijd;
tot het eind der dagen blijft zij tellen.

Als hierin een fout ooit wordt bewezen,
heeft men nooit bemind, noch mij gelezen.

vertaling: Adamant, 2016

Commentaar