De sonnetten van Shakespeare

105

Let not my love be called idolatry,
Nor my beloved as an idol show,
Since all alike my songs and praises be
To one, of one, still such, and ever so.
Kind is my love to-day, to-morrow kind,
Still constant in a wondrous excellence;
Therefore my verse to constancy confined,
One thing expressing, leaves out difference.
Fair, kind, and true, is all my argument,
Fair, kind, and true, varying to other words,
And in this change is my invention spent,
Three themes in one, which wondrous scope affords.
    Fair, kind, and true have often lived alone,
    Which three till now, never kept seat in one.

Nee, noem mijn liefde geen verafgoding.
Want heus, een afgod is mijn lief mij niet
Omdat ik enkel maar de lofprijs zing
Van steeds die een, eeuwig hetzelfde lied.
Lief is mijn liefde nu, eens voor altijd,
Steevast uitblinkend in standvastigheid
Zoals mijn simpel rijm steevast belijdt
Eentonig, braaf, zonder verscheidenheid.
Mooi, lief en trouw, dat is steeds mijn refrein,
Mooi, lief en trouw, met soms een ander woord,
Die variatie moet mijn thema zijn,
Drievuldig, rijk van eenvoud, ongehoord.
    Mooi, lief en trouw woonden heel lang alleen
    Maar leven nu in harmonie bijeen.

vertaling: Frank Lekens, 2006

Afgoderij mag wat ik voel niet heten,
Noch wie ik liefheb mij tot afgod lijken,
Daar alle lof door mij hem toegemeten
Nooit van het onderwerp en doel zal wijken.
Goed is mijn liefde nu, goed morgen weer,
Kent in standvastigheid zijn weerga niet;
Zodoende neemt mijn thematiek geen keer,
Maar keer ik steeds terug naar 't oude lied.
Mooi, goed en trouw. Wat kan ik meer nog zeggen?.
Mooi, goed en trouw. Met wat de taal me schenkt
Kan ik mijn kunst in 't nieuw verwoorden leggen,
Daar zijn drie-eenheid mij zo gul bedenkt.
   Mooi, goed en trouw verbleven vaak alleen,
   Verbleven eerder nooit bijeen bij één.

vertaling: Erik Honders, 2008

Afgodendienst, dat is mijn liefde niet.
Mijn liefste hoeft ook geen idool te zijn.
Wel zing ik telkens weer hetzelfde lied:
Ik loof hem steeds opnieuw met mijn refrein.
Mijn liefste is zo lief, vandaag en morgen,
Ja, altijd munt hij uit en is hij goed.
Ik zal voor een voortdurend loflied zorgen.
Er is maar één ding dat er echt toe doet.
Fraai, lief, oprecht, is alles wat ik zeg.
Fraai, lief, oprecht, in telkens nieuwe woorden.
Een scala waar ik heel mijn hart in leg.
Drie lijnen komen samen in akkoorden.
   Fraai, lief, oprecht, ze leefden vaak alleen.
   Maar vanaf nu zijn ze gedrieën één.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar