De sonnetten van Shakespeare

74

But be contented when that fell arrest,
Without all bail shall carry me away.
My life hath in this line some interest,
Which for memorial still with thee shall stay.
When thou reviewest this, thou dost review,
The very part was consecrate to thee.
The earth can have but earth, which is his due,
My spirit is thine, the better part of me.
So then thou hast but lost the dregs of life,
The prey of worms, my body being dead,
The coward conquest of a wretch's knife,
Too base of thee to be remembered.
   The worth of that, is that which it contains,
   And that is this, and this with thee remains.

Berust als mij fataal wordt aangezegd
Te gaan met hem die mij zal liquideren;
Mijn leven werd in zinnen goed belegd
Als souvenir waarop je straks kunt teren.
Welk deel van mij puur jou is toegewijd
Zie jij wel in wanneer je dit herleest;
Mijn stof wordt stof, zo was het toch altijd,
Maar 't beste deel krijg jij, dat is mijn geest.
Je bent straks slechts de levensdroesem kwijt:
Mijn lichaam dat als wormenprooi verging,
De laffe buit van messentrekker Tijd,
Als lor te laag voor jouw herinnering;
   De inhoud houdt zijn waarde, staat geschreven:
   Wat bijblijft is wat bij je is gebleven.

vertaling: Erik Honders, 2008

Neemt straks de wrede diender mij gevangen,
Weigert hij borg, voert hij me af, schrik niet.
Mijn leven heeft in deze zin belangen,
Dat men jou er een leven lang in ziet.
Want als je mij herleest, lees je pas echt
Hoe ik mijn zinnen altijd aan jou wijdde.
De aarde heeft op niets dan aarde recht.
Jij op mijn geest, jij bent mijn betere zijde.
Je mist alleen de droesem van mijn leven,
Wanneer mijn lichaam gaat, als prooi voor wormen,
Als laffe buit aan een bandiet gegeven,
Niet waard jou een herinnering te vormen.
   Je kunt er slechts de inhoud van waarderen.
   En dat is dit, en dit zal je resteren.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar