De sonnetten van Shakespeare

34

Why didst thou promise such a beauteous day
And make me travel forth without my cloak,
To let base clouds o'ertake me in my way,
Hiding thy brav'ry in their rotten smoke?
’tis not enough that through the cloud thou break,
To dry the rain on my storm-beaten face,
For no man well of such a salve can speak,
That heals the wound, and cures not the disgrace.
Nor can thy shame give physic to my grief,
Though thou repent, yet I have still the loss,
Th' offender's sorrow lends but weak relief
To him that bears the strong offence's cross.
   Ah but those tears are pearl which thy love sheds,
   And they are rich, and ransom all ill deeds.

Waarom zei jij: 'Dit wordt een mooie dag,
Vertrek maar zonder jas en zonder zorgen',
Terwijl op weg ik donderbuien zag
Die al jouw pracht in nare damp verborgen?
't Is niet genoeg dat jij door wolken breekt,
En druppels droogt van mijn verwaaid gelaat:
Geen mens die goed van zalf of balsem spreekt
Die wonden heelt, en dan een schandvlek laat.
Ook jouw berouw verlost me niet van pijn,
Je hebt me, spijt of niet, gewoon geloosd:
Voor wie als ik de kop van Jut moest zijn,
Is dat wie slaat óók lijdt een schrale troost.
   Maar zie je tranen nu als parels stralen! –
   Zo rijk dat zij je liefdesschuld betalen.

vertaling: Erik Honders, 2010

Waarom beloofde je zulk prachtig weer
En deed me zonder jas van huis vertrekken,
Om te worden verrast door vuil onweer,
Donk're wolken die jouw trekken betrekken?!

't Volstaat niet de lucht weer helder te kleuren,
Mijn verregend gezicht weer op te klaren;
Want niemand kan een heelmeester goedkeuren
Die 'n wond heelt zonder de oorzaak te verklaren.

Noch kan jouw schaamte mijn pijnstiller zijn;
Al heb je spijt, al mijn verdriet blijft staan.
De baten van daders zorg zijn maar klein
Voor hem die zijn daden moet ondergaan.

Hé, maar die tranen van jou zijn juwelen,
Zo rijk zullen ze alle leden helen!

vertaling: Robert Laterveer, 2007

Waarom beloofde je zo'n fraaie dag,
En liet je me vertrekken zonder jas,
Waarna ik onderweg slechts wolken zag
En mist, waarin jouw beeld verdwenen was?
't Volstaat niet dat je door de wolken breekt,
De regen droogt op mijn verweerd gelaat.
Geen mens die blij van lapmiddelen spreekt.
De oorzaak heelt niet, slechts het resultaat.
Noch kan je schaamte mij recupereren,
Je toont berouw, da's geen verdediging.
Want wat helpen excuses na 't schofferen
Wie het gevolg draagt van belediging?
   Maar zie, je liefde schenkt een rijke traan,
   Een parel. Die maakt goed wat was misdaan.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar