De sonnetten van Shakespeare

65

Since brass, nor stone, nor earth, nor boundless sea,
But sad mortality o'ersways their power,
How with this rage shall beauty hold a plea,
Whose action is no stronger than a flower?
O how shall summer's honey breath hold out
Against the wrackful siege of batt'ring days,
When rocks impregnable are not so stout,
Nor gates of steel so strong, but time decays?
O fearful meditation, where alack
Shall Time's best jewel from Time's chest lie hid?
Or what strong hand can hold his swift foot back,
Or who his spoil of beauty can forbid?
   O none, unless this miracle have might:
   That in black ink my love may still shine bright.

Als land, steen, koper, zeeën wereldwijd,
Aan trieste sterfelijkheid ten onder gaan,
Wat helpt in dat geweld hoe schoonheid pleit,
Wier zaak niet sterker dan een bloem kan staan?
Hoe houdt het zoete zomerbriesje stand,
Als dagen rammend op haar vesting lopen,
Als stalen poort noch rots-massieve wand
Zo sterk is dat de Tijd hem niet zal slopen?
O, akelig idee! Helaas, zeg waar
De Tijd zijn pronkjuweel niet kisten zal;
Wiens hand maakt sprinter Tijd een treuzelaar,
Of brengt die plunderaar van pracht ten val?
   Geen een, tenzij het wonder wordt verricht
   Dat zwarte inkt mijn liefde steeds verlicht.

vertaling: Erik Honders, 2009

Waar koper, steen, de aarde en de zee,
Tragisch hun kracht verliezen door de Tijd,
Kan schoonheid in die storm wel langer mee,
Al is zij slechts een tere bloem gelijk?
Hoe houdt de geur van honing in de zomer
Zich staande in de stormen van de slag
Als zelfs een vaste burcht wordt ingenomen,
Een rots bezwijkt, door wat de Tijd vermag?
Een bange overdenking, want hoe moet
Tijds sieraad zich verbergen voor Tijds kist?
Wiens sterke hand vertraagt Tijds snelle voet,
Of zorgt dat al dit moois niet wordt verkwist?
   Geen, of er moet een wonder zijn verricht.
   Dan geeft mijn lief in zwarte inkt nog licht.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar