De sonnetten van Shakespeare

55

Not marble, nor the gilded monuments
Of princes shall outlive this powerful rhyme,
But you shall shine more bright in these contents
Than unswept stone, besmeared with sluttish time.
When wasteful war shall statues overturn,
And broils root out the work of masonry,
Nor Mars his sword, nor war's quick fire shall burn
The living record of your memory.
'Gainst death and all-oblivious enmity
Shall you pace forth, your praise shall still find room
Even in the eyes of all posterity
That wear this world out to the ending doom.
   So till the judgment that your self arise,
   You live in this, and dwell in lovers' eyes.

Geen marmer, geen goudglanzend monument
Voor heersers overleeft dit machtig rijm;
Jij glanst hier feller dan in vuil cement
Dat sloerie tijd bezoedelt met haar slijm.
Als sloper oorlog beelden neer zal rammen
En metselwerk door vuur aan duigen gaat,
Bedreigt Mars' zwaard noch helse oorlogsvlammen
Wat hier, je levende getuige, staat.
Vergetelheid noch dood noch kwade macht
Zal jouw roemrijke voortgang tegenstreven,
Tot in het allerlaatste nageslacht
Dat tot de jongste dag zal overleven.
   Dus tot die oordeelsdag jou opstaan ziet,
   Leef jij in liefdesblikken, en dit lied.

vertaling: Erik Honders, 2011

Een monument van marmer of van goud
Leeft niet zo lang als wat ik krachtig dicht.
Je zerk wordt mettertijd besmeurd en oud.
In deze regels schijnt dan nog jouw licht.
Want oorlog maakt zelfs standbeelden kapot,
In rellen kan elk metselwerk vergaan.
Maar vuur en 't zwaard van Mars, de oorlogsgod,
Ze laten jouw herinnering bestaan.
Tegen de dood, die slechts verderf zal geven,
Ga jij met eer tekeer, lever jij slag,
Zelfs in de ogen van wie na ons leven
En enkel uitzien naar de jongste dag.
   En tot dat oordeel, dat jou terug zal geven,
   Zul jij hier en in liefdes ogen leven.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar