De sonnetten van Shakespeare

85

My tongue-tied muse in manners holds her still,
While comments of your praise richly compiled
Reserve their character with golden quill,
And precious phrase by all the Muses filed.
I think good thoughts, whilst other write good words,
And like unlettered clerk still cry Amen
To every hymn that able spirit affords,
In polished form of well refined pen.
Hearing you praised, I say: '’tis so, ’tis true,'
And to the most of praise add something more;
But that is in my thought, whose love to you
(Though words come hindmost) holds his rank before,
   Then others for the breath of words respect,
   Me for my dumb thoughts, speaking in effect.

Mijn muze houdt gepast haar woorden binnen
Terwijl hún lofbetoog, geraffineerd
Na muzenhulp, in meesterlijke zinnen
Uit gouden pen, hun handschrift conserveert.
Ik denk wat anderen schrijven: goede dingen,
Roep 'Amen' als een simpele ministrant,
Bij 't loflied dat je betere barden zingen,
Gelikt van vorm en van verfijnde hand.
En zeg, als men je prijst, `Zo is ´t maar net,´
En doe in stilte er een schepje op:
Mijn woord is nu op achterstand gezet,
Maar wat ik voor je voel ligt nog op kop.
   Laat hen met woorden in je achting stijgen,
   Waardeer wat ik je zeg door stil te zwijgen.

vertaling: Erik Honders, 2008

Mijn muze zwijgt. In haar bescheidenheid
Leest ze de vele goedgekozen woorden,
Met goud geschreven en aan jou gewijd:
Rijk rijm, en elke Muze is te horen.
Ik denk veel goeds, anderen schrijven goed.
Ik zeg eerbiedig 'amen' na elk lied
Waarmee een kunstenaar jou eer aandoet,
Waar je de scherpte van zijn pen aan ziet.
Word jij geloofd, dan zeg ik 'inderdaad',
En geef die hoogste lof een slotakkoord.
Maar enkel in gedachten, liefde staat
Als steeds voorop, pas daarna komt het woord.
   Want wat een ander met zijn woord betekent,
   Geldt voor mijn zwijgen, want dat is welsprekend.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar