De sonnetten van Shakespeare

102

My love is strengthened though more weak in seeming;
I love not less, though less the show appear;
That love is merchandized, whose rich esteeming
The owner's tongue doth publish everywhere.
Our love was new, and then but in the spring,
When I was wont to greet it with my lays,
As Philomel in summer's front doth sing,
And stops her pipe in growth of riper days.
Not that the summer is less pleasant now
Than when her mournful hymns did hush the night,
But that wild music burthens every bough,
And sweets grown common lose their dear delight.
   Therefore like her, I sometime hold my tongue.
   Because I would not dull you with my song.

Mijn liefde werd sterker, en taande haar tooi,
Mijn min werd niet minder – wat slonk was de schijn.
Slechts koopwaar is liefde waarvan het allooi
Wordt rondgebazuind door wie eigenaar zijn.
De onze was jong en met lente omringd;
Sonnet na sonnet heb ik haar toen gewijd,
Zoals in het voorjaar de nachtegaal zingt
En zwijgt bij de komst van een rijpere tijd.
De zomer biedt nu ook niet minder vertier
Dan toen door haar klaagzang de nacht werd gestreeld,
Maar zoet dat te grabbel ligt geeft geen plezier
En wild wordt op iedere tak nu gekweeld.
   Dus net als de nachtegaal zwijg ik maar stil,
   Daar ik met mijn lied je niet afstompen wil.

vertaling: Erik Honders, 2007

Mijn liefde groeit, al lijkt ze minder sterk.
Ik heb niet minder lief, al zwijg ik vaker.
Maakt men van adverteren te veel werk?
Liefde lijkt dan tot koopwaar te geraken.
In 't voorjaar, toen de liefde was ontstaan,
Schreef ik gedichten en ik zong een lied.
De nachtegaal kondigt de zomer aan,
Maar als die komt hoor je haar fluiten niet.
Niet dat in zomer vreugde minder past
Dan toen haar klaaglied rust gaf in de nacht,
Maar met muziek wordt elke tak belast
En te veel is nooit goed, verliest aan kracht.
   Daarom doe ik als zij, zing ik soms niet,
   Uit angst je te vervelen met mijn lied.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar