De sonnetten van Shakespeare

41

Those pretty wrongs that liberty commits,
When I am sometime absent from thy heart,
Thy beauty, and thy years full well befits,
For still temptation follows where thou art.
Gentle thou art, and therefore to be won,
Beauteous thou art, therefore to be assailed.
And when a woman woos, what woman's son
Will sourly leave her till she have prevailed?
Ay me, but yet thou mightst my seat forbear,
And chide thy beauty, and thy straying youth,
Who lead thee in their riot even there
Where thou art forced to break a twofold truth.
   Hers by thy beauty tempting her to thee,
   Thine by thy beauty being false to me.

Het koddig kwaad dat jij zo vrij begaat,
Ben ik soms even weg uit jouw gemoed,
Is iets dat jeugd en schoonheid heus wel staat,
Want steeds volgt jou verleiding op de voet.
Je bent verfijnd, dus het versieren waard,
Je bent charmant, dat lokt avances uit;
En als een vrouwtje vriendelijk kwispelstaart
Is er geen hond of hij verschiet zijn kruit.
Maar ach, dat jij nu in míjn pot komt roeren,
Gaf jij je pracht en jeugddrang maar de knoet,
Die jou in hun verkwisting daarheen voeren
Waar jij een dubbele eed licht breken moet:
   De hare als ze op je kaars afvliegt,
   De jouwe als je mij daarmee bedriegt.

vertaling: Erik Honders, 2010

Die slippertjes, die jij je permitteert,
Wanneer je hart mij af en toe niet kent:
Je jeugd en schoonheid worden fel begeerd.
Verleiding volgt je steeds, waar je ook bent.
Want je bent aardig, en dat doet begeren,
En je bent prachtig, daarom te beminnen.
Wie kan als vrouwenzoon een vrouw negeren
Die naar hem lonkt en hem voor zich wil winnen?
Wee mij! Waarom houd jij mijn plek niet vrij?
Je moet je jeugd en schoonheid toe gaan spreken.
Want door hun onrust word je zo verleid
Dat je twee trouwbeloften zult verbreken.
   Van haar, jouw moois zorgt dat ze valt voor jou.
   Van jou, jouw moois is mij met haar ontrouw.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar