De sonnetten van Shakespeare

112

Your love and pity doth th' impression fill
Which vulgar scandal stamped upon my brow.
For what care I who calls me well or ill
So you o'er-green my bad, my good allow?
You are my all the world, and I must strive
To know my shames and praises from your tongue,
None else to me, nor I to none alive,
That my steeled sense or changes right or wrong.
In so profound abysm I throw all care
Of others' voices, that my adder's sense
To critic and to flatterer stopped are.
Mark how with my neglect I do dispense.
   You are so strongly in my purpose bred,
   That all the world besides methinks are dead.

Jouw min en meelij strijken smetten glad
Die vuige roddels op mijn voorhoofd brandden;
Dat men mij looft of laakt, het kan me wat,
Als jij maar prijst, en goed spreekt van mijn schande.
Jij bent mijn al, vandaar is het mijn streven
Van jouw tong lof en laster te vernemen;
Ik leef voor jou, geen ander zal beleven
Dat hij mijn stalen normbesef kan claimen.
Ik kiep die praatjes in zo'n diepe kloof
Dat sneer of veer mij helemaal niets doet -
Mijn slangenoor houdt zich Oost-Indisch doof.
En kijk, ik praat mijn laksheid ook nog goed:
   Jij hebt mijn wezen zo op jou geijkt,
   Dat ieder ander mij gestorven lijkt.

vertaling: Erik Honders, 2016

Jouw lieve medeleven vult het merk
Dat platte roddels maakten op mijn hoofd.
Ik maal niet om gepraat van zwak of sterk,
Als jij mij kleur geeft, in mijn goeds gelooft.
Jij bent mijn hele wereld, 't is mijn streven
Van jou te leren over lof en schande,
Geen ander, nee, ik wil voor niemand leven
Die mij verhardt, of goed in kwaad verandert.
Mijn zorg om wat een ander zegt verdwijnt.
Ik gooi het in een afgrond. En mijn oren
Sluiten zich voor kritiek en voor gevlei.
Ja, ik negeer het door het niet te horen.
   Jij bent met me vergroeid, je bent mijn doel.
   Daar buiten is het maar een dooie boel.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar