De sonnetten van Shakespeare

47

Betwixt mine eye and heart a league is took,
And each doth good turns now unto the other:
When that mine eye is famished for a look,
Or heart in love with sighs himself doth smother,
With my love's picture then my eye doth feast,
And to the painted banquet bids my heart.
Another time mine eye is my heart's guest,
And in his thoughts of love doth share a part.
So either by thy picture or my love,
Thy self away, art present still with me,
For thou not farther than my thoughts canst move,
And I am still with them, and they with thee.
   Or if they sleep, thy picture in my sight
   Awakes my heart, to heart's and eye's delight.

Mijn ogen sloten met mijn hart een pact,
Waarvan nu elk van beiden vruchten plukt;
Want als mijn hongerend oog naar blikken snakt,
Of hartenpijn mijn smachtend hart bedrukt,
Dan geeft mijn oog zich met jouw beeld de kost
En biedt het hart hiervan de smaakfantomen,
Waarna het hart, als gast nu afgelost,
Het oog trakteert op al zijn liefdesdromen.
Zo biedt mijn liefde en jouw beeld je aan.
Steeds ben je hier, al ben je dan op sjouw;
Je kunt niet verder dan mijn wensen gaan,
En ik ben steeds bij hen, en zij bij jou.
   Of slapen zij, dan vangt mijn oog je beeld,
   Mijn hart ontwaakt, en vreugd wordt weer gedeeld.

vertaling: Erik Honders, 2011

Mijn oog en hart bereikten een verdrag.
Nu zoeken ze het goede voor elkaar.
Hongert mijn oog, dat jou te lang niet zag,
Of komt mijn hart door 't zuchten in gevaar,
Dan viert mijn oog feest met mijn liefs portret,
Vraagt hij mijn hart voor een geschilderd maal.
Dan wordt mijn oog weer door mijn hart gered,
En delen ze in liefde jouw verhaal.
Je laat jouw beeld, maar ook mijn liefde achter.
Al ben je weg, je blijft toch om me heen.
Je kunt niet verder gaan dan mijn gedachten,
Ik ben bij hen, zij zijn bij jou alleen.
   Of als ze slapen, kijk ik naar jouw beeld.
   Dat wekt mijn hart, dat in de vreugde deelt.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar