De sonnetten van Shakespeare

117

Accuse me thus, that I have scanted all
Wherein I should your great deserts repay,
Forgot upon your dearest love to call,
Whereto all bonds do tie me day by day,
That I have frequent been with unknown minds,
And given to time your own dear-purchased right,
That I have hoisted sail to all the winds
Which should transport me farthest from your sight.
Book both my wilfulness and errors down,
And on just proof surmise, accumulate,
Bring me within the level of your frown,
But shoot not at me in your wakened hate.
   Since my appeal says I did strive to prove
   The constancy and virtue of your love.

Klaag mij maar aan, daar ik vergat
Jou je verdiensten te betalen;
Gedwaald heb van het liefdespad
Waartoe mijn plicht me moest bepalen;
Met vreemden heb gepierewaaid;
Jouw prijzig recht op mij verhoerde;
Met elke wind ben meegewaaid
Die mij het verste van je voerde.
Zet ook mijn ontucht op de lei,
Laat feiten leiden tot verdenken,
Richt dan je donderfrons op mij,
Maar laat geen schot uit haat me krenken:
   Zó peilde ik, is mijn verweer,
   Jouw trouw en liefde, telkens weer.

vertaling: Erik Honders, 2009

Klaag me maar aan: Ik zat totaal verkeerd.
Ik moest je wat ik kreeg terug betalen,
Maar 'k heb je diepe liefde genegeerd,
Waar elke dag me bij die band bepaalde.
Ik ging geregeld om met vreemde vrienden,
Morste de uren die de jouwe waren.
Ik hees het zeil op zoek naar alle winden
Waarmee ik verder van jou weg kon varen.
Noteer mijn fout, mijn houding, als probleem,
Verzamel wat ik aan bewijzen bied
En richt je ergernis op mij alleen,
Maar ook al groeit je haat, tref me toch niet.
   Ik heb 't, is mijn verweer, als proef gedaan.
   Hou je altijd van mij? Kun je dit aan?

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar