De sonnetten van Shakespeare

75

So are you to my thoughts as food to life,
Or as sweet-seasoned showers are to the ground,
And for the peace of you I hold such strife
As 'twixt a miser and his wealth is found:
Now proud as an enjoyer, and anon
Doubting the filching age will steal his treasure;
Now counting best to be with you alone,
Then bettered that the world may see my pleasure;
Sometime all full with feasting on your sight,
And by and by clean starved for a look;
Possessing or pursuing no delight
Save what is had, or must from you be took.
   Thus do I pine and surfeit day by day,
   Or gluttoning on all, or all away.

Voor mij ben jij als voedsel voor wat leeft,
Als lenteregen die het land verkwikt;
Jij bent mijn vrede die me onrust geeft,
Zoals een vrek steeds naar zijn rijkdom blikt.
Gezwollen van de trots om wat hij heeft,
Of bang dat grijper Tijd het weg komt stelen;
Alleen te zijn met jou wordt nagestreefd,
Totdat ik weer met elk mijn vreugd wil delen.
Soms ben ik vol van wat je blik me biedt,
Soms vast ik tot ik jou opnieuw aanschouw;
Niets heb of wil ik waar ik van geniet
Dan wat ik krijg, of nemen moet van jou.
   Zo smul en smacht ik door de ganse tijd
   Mijn alles nemend, of mijn alles kwijt.

vertaling: Erik Honders, 2007

Jij bent voor mij als voedsel voor het leven,
Als zachte zomerregen voor de aarde.
Om jou zal ik naar vrede blijven streven
En vecht ik als een vrek om iets van waarde.
Want nu geniet ik trots van jou, maar spoedig
Vrees ik de Tijd weer die mijn schat zal stelen.
Nu liefst alleen met jou, maar later moet ik
Mijn vreugde met de hele wereld delen.
Soms zie ik jou, wordt dat een smulpartij,
Dan kom ik haast van honger naar je om.
Niet door bezit, niet door mijn streven rijk,
Behalve als het van jou is of komt.
   Zo smul ik, of ik hunker, telkens weer.
   Ik word verzadigd, of ik snak naar meer.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar