De sonnetten van Shakespeare

28

How can I then return in happy plight
That am debarred the benefit of rest?
When day's oppression is not eased by night,
But day by night and night by day oppressed.
And each (though enemies to either's reign)
Do in consent shake hands to torture me,
The one by toil, the other to complain
How far I toil, still farther off from thee.
I tell the day to please him thou art bright,
And dost him grace when clouds do blot the heaven.
So flatter I the swart-complexioned night,
When sparkling stars twire not thou gild'st the even.
   But day doth daily draw my sorrows longer,
   And night doth nightly make grief's length seem stronger.

Hoe kan ik wederkeren met een lach
Als balsemende rust mij wordt ontzegd?
Wanneer de nacht geen troost biedt aan de dag,
Maar nacht de dag, en dag de nacht bevecht?
Ze spreken toch af samen mij te plagen,
Hoezeer ook vechtend om elkanders macht,
De een met werk, de ander met te klagen
Hoe werken mij steeds verder van je bracht.
Jij eert de dag – zo vlei ik hem – met luister
Wanneer een wolkendek de lucht verdonkert.
Zo paai ik ook de nacht: dat in zijn duister
Jij helder als verscholen sterren flonkert.
   Toch brengt de dag mij daags steeds meer getreur,
   En voegt de nacht 's nachts toe aan mijn malheur.

vertaling: Erik Honders, 2010

Hoe kan mij goedgemutst de thuisreis lukken,
Als ik nooit eens gezegend rusten mag?
Nacht biedt geen soelaas voor de daagse drukte,
De dag plaagt 's nachts, de nacht weer overdag.
Zo geven die tegengestelde krachten
Elkaar de hand en pakken ze me aan.
De één met werk, de andere met klachten
Over mijn reis, zo ver bij jou vandaan.
Ik paai de dag, vertel hoe fel jouw lach
Hem eert, zelfs als een wolk de lucht verhult.
Ik vlei de zwarte sterrenloze nacht,
Waarin jouw licht de avond nog verguldt.
   Maar dag na dag nemen mijn zorgen toe.
   En nacht na nacht maakt mijn verdriet meer moe.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar