De sonnetten van Shakespeare

56

Sweet love renew thy force, be it not said
Thy edge should blunter be than appetite,
Which but to-day by feeding is allayed,
To-morrow sharpened in his former might.
So love be thou, although to-day thou fill
Thy hungry eyes, even till they wink with fulness,
To-morrow see again, and do not kill
The spirit of love, with a perpetual dulness.
Let this sad interim like the ocean be
Which parts the shore, where two contracted new
Come daily to the banks, that when they see
Return of love, more blest may be the view.
   Or call it winter, which being full of care,
   Makes summer's welcome, thrice more wished, more rare.

Verjong je, liefde, dat niet ongewild
Je rand de scherpte mist van lekkere trek,
Die deze dag met voedsel wordt gestild,
En morgen net zo fel weer wordt gewekt.
Wees ook zo, liefde, want al vreet vandaag
Je gulzig oog zich vol tot sluitingstijd,
't Moet morgen groter zijn weer dan je maag,
Dus blus geen lust met eeuwige doffigheid.
Laat deze trieste breuk zijn als de zee,
Die kusten klieft en jonggeliefden scheidt,
Die daags aan 't water staan voor de rentree
Van liefde die dan des te meer verblijdt!
   Of winter, die doet ons ook zo tekort
   Dat zomer welkomer en rijker wordt.

vertaling: Erik Honders, 2011

Liefde, vernieuw je kracht, tenzij je wilt
Dat men je flauwer noemt dan zin aan eten.
Waar voedsel elke dag de trek weer stilt,
Is dat de dag erna wel weer vergeten.
Liefste, ook jij, al vul je dan vandaag
Je hongerige oog met rijke inhoud,
Kijk morgen weer opnieuw, voed zo gestaag
De geest van liefde, dat die goede zin houdt.
Want trieste afstand is een oceaan
Die oevers scheidt. Er staan twee jonge maten.
Ze turen elke dag. Komt daar de liefste aan?
Terugkeer brengt het paar in alle staten.
   Of noem het winter, tijd van zorg en leed,
   Die zomer opwacht, driewerf welkom heet.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Vernieuw, mijn zoete Liefde toch uw kracht,
Zodat zij als weleer aan scherpte wint,
Meer nog dan lust door voeding wordt verzacht
Wordt liefde sterker voor wie haar bemint:
Zelfs als je ogen vol verzadigd lijken
En d'ergste liefdeshonger is gestild,
Mag geest van liefde niet voor dofheid wijken;
Zo zoek haar morgen weer voor ze verkilt.
De eenzaamheid die als een oceaan
Geliefden scheidt kan niet voor eeuwig duren,
Die droeve tussentijd is slechts een waan
Want hoop doet daag'lijks in de verte turen;
   Of laat dit onze droeve winter zijn
   Die zomerlust verjaagt met zonneschijn.

vertaling: Jules Grandgagnage, 2010

Commentaar