De sonnetten van Shakespeare

152

In loving thee thou know'st I am forsworn,
But thou art twice forsworn to me love swearing,
In act thy bed-vow broke and new faith torn,
In vowing new hate after new love bearing.
But why of two oaths' breach do I accuse thee,
When I break twenty? I am perjured most,
For all my vows are oaths but to misuse thee,
And all my honest faith in thee is lost.
For I have sworn deep oaths of thy deep kindness:
Oaths of thy love, thy truth, thy constancy,
And to enlighten thee gave eyes to blindness,
Or made them swear against the thing they see.
   For I have sworn thee fair; more perjured I
   To swear against the truth so foul a lie.

Je weet, meinedig noem ik mij de jouwe,
Maar omgekeerd ben jij tot tweemaal vals,
Want jij brak huwelijkstrouw én nieuw vertrouwen
Toen jij wéér haat zwoer bij een nieuwe balts.
Maar mag ik die twee leugens jou verwijten?
Ik speldde mij er twintig op de mouw,
Stond in voor jouw absente kwaliteiten,
Verkwanselde in jou mijn goede trouw.
Ik vond je lief. Mijn eed maakte het bindend,
'k Bezwoer je liefde, trouw, standvastigheid,
'k Gaf glans aan jou, mijn ogenpaar verblindend,
Of liet het zweren dat het werd misleid:
   Gezworen lof, meinediger naarmate
   Ik met mijn eed wat krom was recht ging praten.

vertaling: Erik Honders, 2008

Mijn liefde voor je bracht de leugen mee.
Jij brak tweemaal je woord. Ons overspel
Weersprak de trouwbelofte die je deed.
En mij bedroog je daarna ook al snel.
Maar waarom tel ik jouw verkeerde daden?
Ik zat al wel een keer of twintig fout,
Als ik je met mijn smoesjes overlaadde.
Het was met ons al lang niet meer vertrouwd.
Ik had gezworen dat het met jou goed zat,
Gaf op van liefde, echt en voor altijd.
Ik zorgde soms dat ik mijn ogen toe had,
Herzag in jouw belang de werkelijkheid.
   Want ik stond voor je in. En dat bleek meineed;
   De waarheid zo verdraaid dat het echt pijn deed.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar