De sonnetten van Shakespeare

121

’tis better to be vile than vile esteemed,
When not to be receives reproach of being,
And the just pleasure lost, which is so deemed,
Not by our feeling, but by others' seeing.
For why should others' false adulterate eyes
Give salutation to my sportive blood?
Or on my frailties why are frailer spies,
Which in their wills count bad what I think good?
No, I am that I am, and they that level
At my abuses, reckon up their own.
I may be straight though they themselves be bevel;
By their rank thoughts, my deeds must not be shown.
   Unless this general evil they maintain:
   All men are bad and in their badness reign.

't Is beter slecht te zijn dan slecht te lijken
Als slechtheid onterecht je wordt verweten;
Je wordt, door andermans manier van kijken,
't Plezier ontzegd dat jou was toegemeten.
Want wat bezielt hun voze lodderogen
Om met een knipoog op mijn lust te smalen?
Wordt naar mijn zwak hun zwakkere blik gezogen
Om wat míj goed lijkt lukraak neer te halen?
Ga weg! Ik ben mezelf, en wie zo hakt
Op mijn tekort bedoelt zichzelf misschien;
Wellicht sta ik rechtop, zijn zij verzakt,
Mijn daden mag men niet zo schuins bezien.
   Tenzij ze dit zwart motto onderschrijven:
   De mens is slecht en 't slechtst komt bovendrijven.

vertaling: Erik Honders, 2008

't Is beter slecht te zijn dan slecht te heten,
Als men het je verwijt, al ben je 't niet,
Als je de leuke dingen moet vergeten,
Niet uit jezelf, om hoe een ander 't ziet.
Moet iemand met vooringenomen blikken
Instemmen met mijn sneller kloppend bloed?
Moet ik het commentaar van zondaars slikken,
Die slecht verklaren wat ik zie als goed?
Nee, ik ben die ik ben. Wie registreren
Waar ik het fout heb, missen zelf hun lijn.
Ik loop rechtdoor, zij moeten steeds laveren.
Toch denken zij dat ik er niet mag zijn.
   Tenzij ze meegaan in wat wordt gezegd:
   Elk mens heerst door het kwaad. Elk mens is slecht.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar