De sonnetten van Shakespeare

91

Some glory in their birth, some in their skill,
Some in their wealth, some in their body's force,
Some in their garments though new-fangled ill.
Some in their hawks and hounds, some in their horse.
And every humour hath his adjunct pleasure,
Wherein it finds a joy above the rest,
But these particulars are not my measure,
All these I better in one general best.
Thy love is better than high birth to me,
Richer than wealth, prouder than garments' costs,
Of more delight than hawks and horses be.
And having thee, of all men's pride I boast,
   Wretched in this alone, that thou mayst take,
   All this away, and me most wretched make.

Men kan van eigen kunst of afkomst smullen,
Men vindt zijn kracht of schatten achtenswaard,
Men prijst zijn dracht, zelfs nieuwerwetse prullen,
Of noemt met trots zijn valken, hond of paard.
Geschikt genot voor elke aard bestaat,
Waarin men meer plezier heeft dan de rest;
Géén van die smaken echter heeft míjn maat:
Want onverdeeld véél beter is mijn best.
Méér waard dan afkomst is jóuw liefde mij,
Of siertenue, of geld om te betalen,
En meer plezier dan valk of paard schenk jij:
Door jou kan ik met ieders droomwens pralen.
   Dit maakt – slechts die gedachte blijft me steken –
   Dat jij me, alles nemend, ook kunt breken.

vertaling: Erik Honders, 2007

Je roemt op afkomst of op je talent,
Op lichaamskracht of op je geld en waarden,
Je roemt op kleren, die geen mens nog kent,
Je roemt op valk en hond of op je paarden.
Elke geaardheid kent een bron van vreugde,
Genoegen daar gevonden smaakt het best.
Maar dit soort zaken kunnen mij geen deugd doen,
Want één ding heb ik beter dan de rest.
Jouw liefde is mij meer dan afkomst waard is,
Rijker dan weelde, trotser dan een pak,
Prettiger dan een valkenjacht te paard is,
Jou heb ik, en ik heb aan alles lak.
   Met slechts één zorg: Neem jij dit af van mij,
   Dan ben ik voortaan nooit van zorgen vrij.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar