De sonnetten van Shakespeare

37

As a decrepit father takes delight,
To see his active child do deeds of youth,
So I, made lame by Fortune's dearest spite
Take all my comfort of thy worth and truth.
For whether beauty, birth, or wealth, or wit,
Or any of these all, or all, or more
Entitled in thy parts, do crowned sit,
I make my love engrafted to this store.
So then I am not lame, poor, nor despised,
Whilst that this shadow doth such substance give,
That I in thy abundance am sufficed,
And by a part of all thy glory live.
   Look what is best, that best I wish in thee,
   This wish I have, then ten times happy me.

Zoals een oude vader ernaar snakt
Zijn kind te zien bij 't prille dat het doet,
Doet mij, die door het noodlot werd geknakt,
Alleen jóuw waarde en oprechtheid goed.
Al zijn dan adel, geld, esprit of pracht,
Of één ervan, of allemaal, of meer,
Terecht in jou gekroond, voor levenskracht
Zet ik mijn hart óók op die entstok neer.
En ik ben arm, gebrekkig noch versmaad,
Wanneer die afstroom mij zo'n weelde geeft
Dat ik genoeg heb aan jouw overdaad,
En van een deel van al jouw glorie leef.
   Het beste krijg je toegewenst van mij,
   Dat werd vervuld: ik ben tíen keer zo blij!

vertaling: Erik Honders, 2010

Zoals een vader blij wordt die, zelf stram,
Zijn kind actief ziet spelen, vol van jeugd,
Zo vind ik troost als ik, door 't lot verlamd,
Besef hoeveel jij waard bent, dat jij deugt.
Jou kronen schoonheid, afkomst of vermogen,
Of allemaal, of meer, en je talent.
Een titel waard, je kunt op adel bogen,
En daar heb ik mijn liefde op geënt.
Daarom ben ik niet lam of arm, veracht,
Want deze schaduw kan me zoveel geven.
Jouw overvloed schenkt mij voldoende kracht
Om uit maar iets van al jouw roem te leven.
   Dus kijk omhoog. Daar wil ik je graag zien.
   Ik wens jou en mijzelf geluk voor tien.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar