De sonnetten van Shakespeare

141

In faith I do not love thee with mine eyes,
For they in thee a thousand errors note,
But 'tis my heart that loves what they despise,
Who in despite of view is pleased to dote.
Nor are mine ears with thy tongue's tune delighted,
Nor tender feeling to base touches prone,
Nor taste, nor smell, desire to be invited
To any sensual feast with thee alone.
But my five wits, nor my five senses can
Dissuade one foolish heart from serving thee,
Who leaves unswayed the likeness of a man,
Thy proud heart's slave and vassal wretch to be.
   Only my plague thus far I count my gain,
   That she that makes me sin, awards me pain.

Mijn oog is heus niet vol van liefdessmart,
Daar het in jou wel duizend fouten telt;
Maar wat het oog veracht verrukt het hart,
Dat graag en zienderogen voor je smelt.
Jouw deun kan mijn gehoor níet zo charmeren,
Jouw graaien laat geen zone erogeen,
En reuk noch smaak laat gaarne zich fêteren
Op zinnenprikkeling door jou alleen.
Maar wat ik ook bemerk of weten kan:
Mijn dwaze hart blijft toch jouw paladijn,
Mij stuurloos latend, slechts in schijn een man,
Om van je trots de trieste slaaf te zijn.
   Doch zonde die mijn plaag naar boven haalt,
   Wordt wel door haar in pijn mij uitbetaald.

vertaling: Erik Honders, 2008

Mijn ogen houden niet van je, da's waar.
Ze zien in jou wel duizenden gebreken.
Mijn hart houdt toch van wat zij zien als raar,
Want het is ongezien voor jou bezweken.
Ook is jouw stem geen feest voor mijn gehoor.
Als je me aanraakt, gaat niets door me heen.
Je smaak, je reuk? Geen invitatie voor
Een zinnelijk avontuur met jou alleen.
Mijn deugden, noch mijn zinnen, zijn bij machte
Een wankel hart jouw dienst te laten mijden.
Want stuurloos blijft mijn rol als man hier achter
En laat ik me tot kruiperij verleiden.
   Maar wat mij hindert lijkt nu winst te zijn:
   Zij die doet zondigen, beloont met pijn.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar