De sonnetten van Shakespeare

16

But wherefore do not you a mightier way
Make war upon this bloody tyrant Time?
And fortify your self in your decay
With means more blessed than my barren rhyme?
Now stand you on the top of happy hours,
And many maiden gardens yet unset
With virtuous wish would bear your living flowers,
Much liker than your painted counterfeit.
So should the lines of life that life repair
Which this Time's pencil or my pupil pen
Neither in inward worth nor outward fair
Can make you live your self in eyes of men.
   To give away your self keeps your self still,
   And you must live drawn by your own sweet skill.

Waarom gebruik je niet het grof geschut
Om wrede heerser tijd mee te bestoken?
Verval vereist de vruchtbaarheid als stut,
De vrucht waarvan mijn verzen zijn verstoken.
De vuurkracht van je jeugd kan veel volbrengen,
En menig ongezaaid jongmeisjesbed
Zou graag met deugd jouw spruit ter wereld brengen,
Gelijkender dan jouw geverfd portret.
Neem daarom levenslijnen als patroon:
Geen pen, penseel of vers kan ook maar even
Qua eigenschappen of qua lichaamsschoon
Jouw zelf in mensenogen doen herleven.
   Jouw zelf behouden door eerst vuur te geven,
   Die schutterskunst is jou op 't lijf geschreven.

vertaling: Erik Honders, 2007

Waarom lijk jij niet meer te keer te gaan
In je gevecht met Tijd, die dwingeland?
Breng tegen je verval versterking aan,
Meer dan mijn dorre vers je bieden kan.
Je staat nu op het toppunt van je roem.
Van heel wat meisjes ligt de akker braak.
Zij geven graag het leven aan jouw bloem.
Een schilderij van jou wordt nooit zo raak.
Herstel kan slechts de levenslijn je geven.
Want Tijds penseel en ook mijn leerlingpen
Doen jou in mensenogen niet herleven,
Noch je verdiensten, noch hoe mooi je bent.
   Alleen hij die zijn leven weggeeft, wint het.
   Ook jij leeft enkel door je eigen inzet.

vertaling: Willem van der Vegt, 2008

Commentaar