De sonnetten van Shakespeare

142

Love is my sin, and thy dear virtue hate,
Hate of my sin, grounded on sinful loving.
O but with mine, compare thou thine own state,
And thou shalt find it merits not reproving,
Or if it do, not from those lips of thine,
That have profaned their scarlet ornaments
And sealed false bonds of love as oft as mine,
Robbed others' beds' revenues of their rents.
Be it lawful I love thee as thou lov'st those,
Whom thine eyes woo as mine importune thee,
Root pity in thy heart, that when it grows
Thy pity may deserve to pitied be.
   If thou dost seek to have what thou dost hide,
   By self-example mayst thou be denied.

Mijn fout is liefde, deugdzaamheid jouw haat,
Voor jou maakt ontucht liefde clandestien;
Maar neem naast mij ook eens jezelf de maat,
En zie dan dat ik geen verwijt verdien.
Of dan toch echt van jouw stel lippen niet,
Dat net zo vaak, hun rosse sier onterend,
Een liefdeseed bezegelde en verried,
De vrucht van iemand anders' bed begerend.
Gun mij je gunst, als hun met wie je stoeit,
Na jouw gelonk - zoals míjn oog jóu smeekt;
Zaai deernis in je hart, die - eens volgroeid -
Verdiend erbarmen voor jóuw kommer kweekt.
   Maar zoek je dan wat jij niet af wilt staan,
   Zal jou het net als mij met jou vergaan!

vertaling: Erik Honders, 2009

Mijn zonde? Liefde. En jouw deugd? De haat.
Je haat mijn zonde en mijn zondig minnen.
Maar vergelijk mijn en jouw resultaat.
Kun jij wel voordeel in je opbrengst vinden?
Als dat zo is, dan toch niet van je mond
Die zijn scharlaken sieraad heeft ontheiligd.
Jij sloot, als ik, al menig vals verbond.
Voor jou was niemands huwelijksbed ooit veilig.
Ik houd van jou zoals jij houdt van hen
Om wie je treurt, zoals ik jou beween.
Plant medelijden in je hart, erken
Dat medelijden zelf zich daarvoor leent.
   Zoek jij wat je een ander juist ontzegt?
   Je eigen voorbeeld helpt je dan maar slecht.

vertaling: Willem van der Vegt, 2007

Commentaar